Toen mijn man was overleden had ik echt geen zin meer in een man. Het leven stond voor mij echt stil en elke dag was overleven voor mij. Want wat moest ik zonder mijn soulmate? Maar nu zijn er (verloren) jaren verstreken en zie ik in dat ook ik mag genieten. Dus heb ik mijn stoute schoenen maar eens aangetrokken en zo ben ik hier uiteindelijk terecht gekomen. Ik ben meer van de ouderwetse manier, gewoon face to face, maar heb begrepen dat dit van deze tijd is dus ik moet met die tijd mee.