Bij mij was het eerst altijd niet denken maar doen, en nu ik wat ouder ben is het wel andersom, ik wil eerst nadenken en dan pas doen, zo heb ik er al een tijdje over nagedacht hoe het zou zijn om vreemd te gaan, niet helemaal eerlijk denk ik, maar als het toch een wens van mij is en ik voel me er goed bij waarom zou ik me dat dan niet eens veroorloven? Ik ga er voor, sta open voor spannende dingen, en vind ik het toch niks, dan doe ik het toch niet meer?